کاوش موضوع سفتریاکسون

سفتریاکسون، یک آنتی‌بیوتیک از گروه سفالوسپورین‌های نسل سوم است که برای درمان شماری از عفونت‌های باکتریایی به‌کار می‌رود. این موارد شامل عفونت گوش میانی، اندوکاردیت، مننژیت، ذات‌الریه، عفونت‌های استخوان و مفاصل، عفونت‌های درون‌شکمی، عفونت‌های پوستی، عفونت‌های دستگاه ادراری، سوزاک و بیماری التهابی لگن می‌شود. گاهی از این دارو پیش از جراحی یا پس از زخم ناشی از گازگرفتگی برای پیشگیری از عفونت استفاده می‌شود. سفتریاکسون از راه تزریق وریدی یا تزریق عضلانی تجویز می‌شود. عوارض جانبی رایج این دارو شامل درد در محل تزریق و واکنش‌های آلرژیک است. از دیگر عوارض ممکن می‌توان به اسهال ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل، کم‌خونی همولیتیک، بیماری‌های کیسه صفرا و تشنج اشاره کرد. مصرف این دارو در افرادی که دچار آنافیلاکسی نسبت به پنی‌سیلین شده‌اند توصیه نمی‌شود، اما ممکن است در کسانی که واکنش‌های خفیف‌تری داشته‌اند به‌کار رود. شکل وریدی سفتریاکسون نباید همراه با کلسیم وریدی تجویز شود. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد سفتریاکسون در دوران بارداری و شیردهی نسبتاً بی‌خطر است. این دارو یک سفالوسپورین نسل سوم است که با جلوگیری از ساخت دیواره سلولی توسط باکتری‌ها عمل می‌کند. سفتریاکسون در سال ۱۹۷۸ ثبت اختراع شد و در سال ۱۹۸۲ مجوز استفادهٔ پزشکی دریافت کرد. این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت قرار دارد. همچنین به‌صورت داروی ژنریک در دسترس است.... بیشتر در ویکی پدیا